Od Pierzastego Futra do Księżycowej Łapy

Biało- szara kotka cały czas obwiniała się o śmierć kotów. Może nie była jeszcze gotowa na to, aby zostać medyczką? Może sama siebie oszukiwała? Trwała w zamyśleniu kilka chwil, gdy nagle usłyszała znajomy głos.
-Pierzaste Futro, wszystko dobrze?- spytał nie pewnie jej wierny przyjaciel Księżycowa Łapa.
-To przeze mnie oni wszyscy umarli!- wykrzyknęła medyczka z rozpaczą.-To ja mogłam ich uratować!
-Może i nie jestem medykiem, ale wiem, że na Zielony Kaszel nic nie poradzisz- uczeń próbował pocieszyć kotkę.

***

Jakiś czas po ostatnich wydarzeniach, z pomocą Księżycowej Łapy medyczka podniosła się i postanowiła nie rozdrapywać ran z przeszłości. Segregowała właśnie zioła.

-Mak, łopian, nagietek- powtarzała w myślach, gdy nagle usłyszała znajomy głos.

-Mogę wejść?- był to Księżycowa Łapa.

-Oczywiście!- medyczka odpowiedziała mu z radością. Nie nawidziła siedzieć tak sama cały dzień.

-No bo wiesz...-uczeń zaczął nie pewnie, lecz medyczka doskonale widziała o co mu chodzi.-Kiedy będę mógł wrócić do Klanu Tornada?

Księżyc? (sorka, że tak krótkie)